σελ.1

Ο ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΚΟΝΤΟΒΑΖΑΙΝΗΣ συμβάλλοντας στην ιστορική γνώση της ΒΔ Γορτυνίας (Αρκαδίας) από την αρχαία Ψωφίδα (Τριπόταμα) μέχρι την αρχαία Θέλπουσα (Βάναινα) σας παρουσιάζει μια περίληψη του ανασκαφικού έργου της αρχαιολόγου Χρυσούλας Καρδαρά από το βιβλίο της: “ΑΦΡΟΔΙΤΗ ΕΡΥΚΙΝΗ – ΙΕΡΟΝ ΚΑΙ ΜΑΝΤΕΙΟΝ ΕΙΣ ΤΗΝ ΒΔ ΑΡΚΑΔΙΑΝ”
(για να αλλάζετε σελίδα πηγαίνετε επάνω δεξιά στις τρεις γραμμές Μενού)

Οι πληροφορίες οι οποίες αναφέρονται στο παρόν είναι περίληψις του πονήματος της αρχαιολόγου Χρυσούλας Καρδαρά η οποία έκανε την ανασκαφή του Ιερού της Ερυκίνης Αφροδίτης αρχίζοντας το 1964 υπό αντίξοες συνθήκες λόγω της δυσκολίας προσβάσεως στον χώρο.

Κατά την περίληψή μας, αφ’ ενός μεν χρησιμοποιήσαμε την νεωτέρα καθομιλούμενη γλώσσα αλλά αφ’ ετέρου, τιμής ένεκεν πρός την ομιλουμένην γλώσσα από την Χρυσούλα Καρδαρά, διατηρήσαμε κάποια γραμματικά στοιχεία εκείνης.

Με βάση τον πρόλογο του πονήματος της αρχαιολόγου – ανασκαφέως του εν λόγω Ιερού Χρυσούλας Καρδαρά “ η ανασκαφή διεξήχθη κατά τα έτη 1968, 1969, και 1980, 1981, υπό την αιγίδα και δαπάναις της εν Αθήναις Αρχαιολογικής Εταιρείας. Έφερον δε εις το φώς το Ιερόν της Αφροδίτης, το οποίον ελειτούργει και ως Μαντείον.”

Επισημαίνει δε η Χ. Καρδαρά την πολύτιμη βοήθεια και συμπαράσταση κατά την ανασκαφική έρευνα, του Μιχαήλ Ταρκαζίκη, κατοίκου και εμπόρου της γειτονικής του ανασκαφικού χώρου κωμοπόλεως Κοντοβάζαινα, και το ενδιαφέρον του Ρήγα Νικολα’ί’δη προέδρου της κωμοπόλεως κατά τα έτη 1980,1981.

Η ΠΟΡΕΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΑΣΚΑΦΗ ΤΟΥ ΙΕΡΟΥ ΤΗΣ ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΟΥ Χ. ΚΑΡΔΑΡΑ.

Οφείλουμε μεγάλη ευγνωμοσύνη και τιμή στην αρχαιολόγο Χρυσούλα Καρδαρά κυρίως αλλά και σε όλους τους άλλους συνοδοιπόρους της , τους οποίους μνημονεύει και η ίδια στον πρόλογό της, οι οποίοι της συμπαραστάθηκαν στο δύσκολο αλλά και μεγαλεπήβολο έργο της.

Παρατίθεται μέρος του κειμένου του πονήματος της αρχαιολόγου, αυτούσιο. Διαφέρει ως προς το ότι εκείνη χρησιμοποιούσε το πολυτονικό σύστημα το οποίο ακολουθεί ενίοτε διαφορετικούς από τους σημερινούς γραμματικούς κανόνες.

“Αρχαία λείψανα ελέγετο ότι ήσαν ορατά παρά τον να’ί’σκον του Αγίου Πέτρου. Εκ των ερευνητών όμως μόνον ο Curtious ανέφερεν αυτά, ως ανήκοντα εις μίαν στοάν, πιθανώς έχων ακούσει περί αυτών αλλά μη έχων επισκεφθή αυτά.

Όταν λοιπόν το φθινόπωρον του 1964 ευρέθην εις την κάτωθεν του Αγίου Πέτρου (εις τα Ν.Δ. αυτού) Κοντοβάζαιναν (+630μ.), επεχείρησα μίαν εκδρομή εκεί με ημίονον και, μέσω μιάς όλως ανηφορικής οδού, κατά το τέρμα της οποίας εγκατελείπετο ο ημίονος, διότι αυτή εξελίσσετο πλέον εις στενήν και απόκρημνον, ενίοτε σχεδόν κατακόρυφον, ατραπόν, με κατολισθένοντας λιθοσωρούς, έφθασα εις αυτόν τελικώς.

Άμα τη θέα όμως των αρχαίων λειψάνων (πίν. 4Β, 10α, β, γ, στ.), η αποζημίωσις ήτο μεγάλη και ελησμονήθη η επίπονος ανάβασις. Και τούτο, διότι αμέσως εφάνη ότι αυτά δεν ανήκον εις στοάν αλλ’ εις ολόκληρον Ιερόν.”